300 sinnum á hæsta tind Íslands

Fjallaleiðsögumaðurinn Einar Rúnar Sigurðsson fór á topp Hvannadalshnjúks í 300. sinn nú í byrjun ársins 2018.

Við kynntumst Einari fyrst í sumar þegar við fylgdum honum frá heimili hans í Öræfasveit upp á Vatnajökul í leit að íshellum. Á þeim tíma hafði Einar farið 297 sinnum upp á hnjúkinn og því einungis örfá skipti eftir til að ná þessum merka áfanga.

Einar segir að hann hafi aldrei tekið fleiri ljósmyndir eða ljósmyndastopp á Hvannadalshnjúk. Hann hefur farið 300 ferðir alveg upp á toppinn, ef ekki eru talin með þau skipti sem hann komst ekki alla leið vegna aðstæðna. „Ég fór því í rauninni miklu lengri leið en ég er vanur, „sikksakkaði“ þarna um allt fjallið að taka myndir. Þetta var því ótrúlega fín ljósmyndaferð.“

Einar fór 30 kílómetra í þessari ferð og var 10 klukkustundir á leiðinni. Einar gekk upp Sandfellsleið rúmlega átta um morguninn og var á toppnum tæpum 5 klukkustundum síðar. Svo fór hann yfir sigketilinn til að mæla hvað hann er orðinn djúpur og komst að því að hann hefur dýpkað töluvert. Eftir það skíðaði Einar niður framhjá Steðjakletti og Steðjahrygg og endaði á að labba með skíðin á bakinu niður að Hofsnesi ofan frá Gljúfri og Hofsfjalli.

Humarsúpan frosin

Hann var einn á ferðinni í þetta skiptið en oft fer hann með ferðafélögum eða fer þangað sem leiðsögumaður fyrir hópa.

„Það var svona fimmtán gráðu frost þegar ég sat á toppnum að borða humarsúpu. Hún fraus jafn óðum í boxinu og ég borðaði hana með gaffli,“ segir Einar. Með súpunni drakk hann ískalda kók í gleri.

„Fyrstu ferðina fór ég árið 1989 þegar ég var 21 árs gamall. Ég hélt þá að þetta yrði fyrsta og eina ferðin, bara svo ég gæti sagt barnabörnunum að ég hefði líka farið á Hvannadalshnjúk eins og sumir forfeðurnir. “ segir Einar. Hann vissi þó ekki í fyrstu ferð sinni að langafi hans, Páll Jónsson bóndi í Svínafelli, var fyrstur til þess að fara á topp Hvannadalshnjúks árið 1891. „Þetta voru einhver örlög í rauninni. Þetta greinilega gengur í einhverjar erfðir. Ég hef farið þangað upp með mikið af mínum ættmennum og ættingjum. Þetta er greinilega mikið í okkar genum að labba eins hátt og maður kemst á þessu landi.“

Gekk alla leið heim 

Einar segir að þar sem hann vilji halda sér í formi vegna ferðaþjónustunnar og að besta leiðin til þess að halda sér í formi fyrir Hvannadalshnjúk sé að fara á Hvannadalshnjúk. Hann fer oftast með fólk þangað upp á vorin. „Ég enda alltaf á að fara yfir allt árið til að halda mér í formi fyrir vorið.“

Aðspurður af hverju hann hafi farið svona oft upp á Hnjúkinn og fari alltaf aftur og aftur, svarar Einar: „Konan mín spyr mig oft að því líka, nei ég segi svona. Maður er náttúrulega eitthvað bilaður í hausnum sko, það er örugglega eitthvað þannig. Þetta er bara rosalega gaman, þetta er í bakgarðinum hjá mér, ég er fæddur hér og upp alinn hérna beint undir þessu fjalli.“

Einar hefur alltaf búið á bænum Hofsnesi í Öræfum og eftir að hann fór á hnjúkinn á Nýársdag ákvað hann að ganga alla leið heim til sín.

„Ég fór 30 kílómetra í gær í staðinn fyrir þessa hefðbundnu 22 kílómetra. Ég fór aðra leið niður og labbaði alla leið niður í húsið mitt, kom bara gangandi heim með skíðin á pokanum mínum eftir tæpa 10 tíma ferð.  Maður finnur það bara að þá var ég komin á ystu mörkin og maður finnur að fyrir þennan skrokk er þetta akkúrat það sem hann þarf.“

Ímyndaði sér kúreka

Hann var snemma byrjaður að hugsa um að fara á toppinn, fjallið hafi alltaf dregið sig til sín.

„Þetta blundaði strax í mér. Ég var bara pjakkur og sjónvarpið var rétt nýbyrjað og sá svarthvítar kúrekamyndir. Vestrarnir voru bara hátíð, popp og kók og vestri. Ég sé þessa tinda beint út um gluggann hjá mér og ég ímyndaði mér þá alltaf að ef ég myndi klifra þarna upp að tindum og myndi horfa niður hinu megin þá væru þar kúrekar og indíánar á sléttunni hinu megin.“
Einar segir léttur að það hafi verið ákveðin vonbrigði að sjá í fyrstu ferð sinni upp að þar væri ekkert nema stór slétta, eldgígur en engir kúrekar. Hann stefnir ekkert á að hætta að fara upp á Hvannadalshnjúk á næstunni á meðan heilsan leyfir.

„Maður er bara heppinn að heilsan leyfir. Ég er búinn að fara með áttræðan karl frá Sviss þarna upp á topp þannig að ég sé að ég á ennþá 30 ár eftir, ég verð fimmtugur núna í sumar.“

Þegar Einar kom niður af hnjúknum í gær fór hann beint í slökun í heita pottinum.

„Það er svo gott að njóta lífsins og slappa af eftir svona ferðir, manni líður aldrei betur. Ég held að þetta sé bara hollt og gott fyrir mig.“