Þegar dimmur vetur skellur á eru óhjákvæmilegir fylgifiskar hans hávaðarok, sífelldir hríðarbyljir og hið óútreiknanlega íslenska veður. Á einum degi getur landslagið okkar umbreyst í eins konar klakaveröld þar sem vegir eru lokaðir. Það er einstakt að upplifa þetta. Þrátt fyrir veðrið byrja Íslendingar að dusta rykið af skíðabúnaðinum með von um að snjórinn þýði að skíðasvæðin opni loksins.

Við mæltum okkur mót við Arnald Karl Einarsson og systur hans Ólafíu Elísabetu Einarsdóttur en Arnaldur er eitt af andlitum síðustu vetrarherferðar 66°Norður. Þau systkinin eru bæði verðlaunaðir skíðakappar og því tilvalið að fá þau til þess að segja okkur frá hvernig best sé að skíða í íslensku vetrarhörkunni.

Arnaldur og Ólafía ólust upp við það að glíma við náttúruöflin á skíðasvæðinu í Bláfjöllum.

Bláfjöll eru eitt af fáum skíðasvæðum á Íslandi sem útbúin eru skíðalyftum. Þrátt fyrir að vera smátt í sniðum miðað við skíðasvæði í Evrópu hefur skíðasvæðið í Bláfjöllum verið geysivinsælt meðal Íslendinga allt frá opnun þess á áttunda áratug síðustu aldar.

Arnaldur og Ólafía lærðu á skíði hjá foreldrum sínum sem eru bæði reyndir skíðakennarar í Bláfjöllum. Það má segja að skíðakennslan hafi hafist um leið og systkinin stigu sín fyrstu skref. Fjölskyldan sameinaðist í dálæti á skíðaíþróttinni sem þýddi að farið var í fjallið sama hvernig viðraði. Ekki leið að löngu þar til systkinin voru farin að keppa í skíðaíþróttinni.

Ég hef æft skíði eins lengi og ég man eftir mér. Ég var örugglega meira í Bláfjöllum heldur en heima hjá mér“

Skíðaiðkun á Íslandi getur verið virkilega frábrugðin skíðaiðkun erlendis. Örfáir klukkutímar af dagsbirtu og tíðir byljir gera það að verkum að skíðadagarnir eru bæði fáir og dimmir. Í Bláfjöllum er mest skíðað í gervilýsingu til þess að vinna upp á móti sólarleysinu. Þetta snýst um að gera aðstæður eins skemmtilegar og hægt er við erfið skilyrði. Þá skiptir höfuðmáli að vera vel búinn.