Ísland í heild sinni, frá botni Atlantshafsins til hæstu tinda, samanstendur af þúsundum laga af hrauni. Stór hluti eldstöðva landsins er ennþá virkur og gera má ráð fyrir því að einhver þeirra gjósi á þriggja til fjögurra ára fresti. Þessi mikla eldvirkni hefur í gegnum árin skapað hið ótrúlega land sem við búum á.

Orkan sem fyrirfinnst undir landinu okkar er einstök uppspretta af sjálfbærri orku sem ekki bara hitar upp heimilin okkar heldur sér okkur einnig fyrir þeirri raforku sem þarf til að lýsa þau upp.

Storknað hraun er vanalega grátt eða svart að lit, en því eldra sem hraunið verður því ljósara verður það. Aftur á móti, þegar hiti jarðarinnar leitar upp á yfirborðið, leysist úr læðingi orka sem myndar hreint ótrúlegt samspil litbrigða úr steinefnum jarðarinnar. Þá liti má meðal annars finna í kvikuhólfi Þríhnúkagígs og vetrarlínu okkar.

Þríhnúkagígur var valinn til þess að standa fyrir litbrigði íslensku hraunhellanna, en hellirinn er eitt stærsta og merkasta náttúrufyrirbæri sinnar tegundar á jörðinni. Þríhnúkagígur er ekki mjög stór eldstöð, en þó svo sannarlega einstök. Að gosi loknu þá lokast kvikuhólf eldfjalla vanalega, en í tilfelli Þríhnúkagígs hefur það varðveist að fullu.

Við efsta hlut gígsins er keilulaga inngangur sem veitir aðgang að gríðarstóru kvikuhólfinu sem minnir að mörgu leyti á skreytta veggi dómkirkna í erlendum stórborgum. Inni í hellinum er að finna stórkostlegt samspil litbrigða og steinefna, sem reyndist hinn fullkomni staður fyrir myndatöku sem fanga átti samhengi vetrarlínunnar og hraunhellanna.

Að mynda í umhverfi eins og þessu reyndist ekkert sérlega einfalt. Að vera á 120 metra dýpi, í stanslausu bergmáli og án nokkurrar sólarglætu í heilan dag getur ruglað allt tímaskin

Leiðsögumenn mæla almennt ekki með því að eyða meira en 90 mínútum inní hellinum, þannig eftir 10 klukkutíma myndatöku reyndist það því mikill gæfumunur að fyrirsætur og ljósmyndarar 66°Norður eru vön einum erfiðustu vinnuaðstæðum sem íslenskt veður býður upp á.